JERZY PANEK (ur. 1918, zm. 2001)
Absolwent Instytutu Sztuk Plastycznych w Krakowie i Akademii Sztuk Pięknych w pracowni ówczesnego rektora - profesora Eugeniusza Eibischa, a następnie w pracowni profesora Zbigniewa Pronaszki. W międzyczasie uczył się malarstwa i rysunku w Liceum Plastycznym w Sędziszowie, gdzie, jak powiedział we wspomnieniach, nauczył się najwięcej. W 1955 roku otrzymał dyplom Akademii oraz został jednym z jurorów słynnej wystawy "Arsenał". Ogromny wpływ na jego twórczość wywołałą podróż do Chin w 1956 roku. Artysta powiedział: „to był wstrząs, jak wojna, tylko że inny”. W Chinach zainspirował się technikami plastycznymi z wykorzystaniem drewna, odkrył również na nowo papier, dostrzegając znaczenie jego faktury i fizycznych właściwości. Nauczył się też inaczej postrzegać czerń i biel, kolory, które w znacznej mierze zdominują całokształt jego twórczości. Po powrocie do Krakowa przez krótki czas współpracował z Kantorem w jego realizacjach teatralnych, jednak epizod ten zakończył się szybko po paśmie nieporozumień, przez licznych interpretowanych jako starcia dwóch niezwykle silnych osobowości. Jak powiedział Panek: „...Kantor jak dyrygent, nigdy nie uznawał przewagi nad sobą..." W tym okresie zajmował się głównie drzeworytami, a w 1960 roku stał się członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytu "Xylon". Kilka lat później zaczął współpracować z krakowskim "Życiem literackim" gdzie reprodukowane były jego dzieła. Pod koniec lat 60-tych poświęcił się pracy nad słynnym cyklem "Piekła" wg Dantego. Otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki oraz Złoty Medal na Triennale Sztuki w New Delhi za cykl "Autoportret w białym kapeluszu". W 1979 roku brał udział w wystawie "Polaków portret własny" w Muzeum Narodowym w Krakowie. Otrzymał nagrodę imienia Jana Cybisa oraz nagrodę Stowarzyszenia "Plastyka" za całokształt twórczości. Był honorowym profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego twórczość w dziedzinie grafiki obejmowała drzeworyty, dla których inspiracją była miedzy innymi sztuka naiwna i sztuka ludowa, akwaforty i odpryski. O wizji artystycznej Jerzego Panka Tygodnik Powszechny napisał, iż " tyleż samo tu dowcipu Szwejka, co świadomości Apokalipsy (...). Ta wiedza połączona z przeczuciem, żart z dramatem - tworzą ciężar tej sztuki i jej klarowność..."
Jerzy Panek – Koza klęcząca III
Minimalistyczne, a jednocześnie niezwykle sugestywne dzieło, które stanowi doskonały przykład współczesnej polskiej grafiki: kompozycja opiera się na zaledwie kilku liniach, które tworzą kontur klęczącej kozy. Mimo swojej prostoty, praca niesie ze sobą głęboką symbolikę – koza, jako motyw, może symbolizować pokorę, lub być metaforą dla oddania. Klęczenie zwierzęcia, rzadki motyw w sztuce, budzi pytania o relację między człowiekiem a naturą.
33 x 54 cm, drzeworyt, 1969
Status pracy: Dostępne
Wysyłka w: 48 godzin
Złożenie zamówienia oznacza akceptację regulaminu sklepu. Po złożeniu zamówienia otrzymasz, na wskazany adres e-mail, informacje o kolejnych etapach jego realizacji. W razie konieczności obsługa sklepu będzie się z Tobą kontaktować także telefonicznie. Pamiętaj, że przysługuje Tobie prawo odstąpienia od umowy, bez podania przyczyny.